Bolivia!

Hola! Het is alweer veel te lang geleden dat ik wat van me heb laten horen. Bolivia is nog wat armer dan peru en dat is dan ook te merken aan de wifi. Zelfs de beste hostels haddeb echt verschrikkelijke wifi. Maar goed ik ben mijn reis begonnen in cusco, vanuit daar heb ik 19 april een nachtbus genomen naar puno. De nachtbus was al een hele ervaring opzichzelf. De volgende ochtend een bus naar copacabana genomen( in bolivia, niet in brazilie). We moesten de grens over, en hebben dat letterlijk gelopen. De busreis duurde langer dan gepland dus konden in copacabana helaas geen tour doen naar eilandjes op het titicacameer, waar copacabana aan ligt. Het hoogste meer ter wereld en ook nog eens super groot. Heel mooi uitzicht. We hebben heerlijk genoten van de zon en lekker gewandeld. De volgende dag hebben we de bus naar la paz genomen. Savobds daar aangekomen en de volgende dag een walking tour gedaan, waardoor we langs veel dingen kwamen, zoals verschillende markten waaronder de heksenmarkt en de gevangenis. Smiddags naar een uitkijkpunt gelopen wat echt prachtig was, daarna nog met cablecar heen en weer gereisd ook vanwege prachtige uitzicht. La paz zelf is echt mega groot, niet heel mooi en de meeste dingen had ik wel in 1 dag gezien. De avobd hebben we de nachtbus genomen naar uyuni.

Uyuni is een klein plaatsje in the middle of nowhere. Het lijkt echt uitgestorven en een beetje op een stadje in zon amerikaanse film. We kwamen daar sochrends aan en hebben meteen een driee daagse tour naar salar de uyuni geboekt. We zaten in een jeep met 4 andere en ik en marie. De eerste dag gingen we naar de salar de uyuni, de zoutvlakten grootste van de wereld! En wat was dat ongelooflijk mooi en heel vet!! Alleen maar wit om je heen, het zonnetje straalde dus onwijs mooi om te zien. We hebben geprobeerd om leuke fotos te maken, maar was lastiger dan gedacht haha. Midden op de zoutvlaktes had je een soort van berg met allemaal cactussen, zag er ook onwijs mooi uit. Savonds geslapen in een salthostel. Waarbij de grond van zout was, en op de muren zat soms ook zout. Het koelde erg af in de nachten. De volgende ochtend vervolgden we onze reis. We kwamen in een heel ander landschap met vulkanen, uitgestrekte gebieden met niets, bergen en geisers, hele mooie meren en gebergten met sneeuw. Rond 1 uur echter hadden we een probleem. De auto deed het niet meer. Er was geen andere auto achter ons en moesten we duwen. In het begin was het nog wel grapoig, maar op een gegeven moment deed de auto het nog steeds niet. Er was geen telefoonbereik en andere auto. Na een uur gewacht te hebben kwam er gelukkig een auto. De guide is toen met die auto meegegaan om hulp te halen. Je moet je voorstellen dat het na 6 uur zonsonderganf ontzettend afkoelt en de temp kan dalen tot -20. Het was dus echt van belang dat we ergens anders zouden overnachten. Na weer 2 uur gewacht te hebben kwam er een andere auto en bracht ons naar ons tweede hostel. Gelukkig!! Want het was.best een beetje gevaarlijk.. savonds overnacht in het hostel en onze tourguide verzekerde ons ervan dat de volgende morgen er een.nieuwe werkende auto voor ons klaar stond.. de volgende ochtend vroeg uit bed gegaan 04:00 maar geen auto.. we hebben gewacht tot 9 uur sochtends, de tourguide zei toen dat er om 11 uur een auto zou komen zodat we de tour toch af konden maken. Om 11 uur geen auto.. uiteindelijk om 13:00 een auto, we zijn toen direct door gegaan terug naar uyuni.. maar wat een slechte tourguide, gaf geen duidelijk info en het erge was de onduidelijkheid en niet wetend wat je te wachten stond. Ik was blij toen ik savonds in uyuni aankwam! Ondanks deze ervaring was de natuur ontzettend mooi en prachtig! Marie is naar chili gegaan en vanaf dit moment ben ik dan ook alleen verder gegaan. Ook dit vond ik toen een beetje spannend.

De volgende ochtend een bus genomen naar potosi, dit is de hoogste stad ter wereld. Deze stad was vroeger heel erg rijk vanwege de mijnen. Nu arm en niet veel om te doen. De dag erna ben ik in een werkende mijn geweest en qat was dat een bijzondere maar vooral ook gekke ervaring. Ik was toch wel een beetje bang, zeker als je de avond van te voren een appje van je moeder krijgt dat er jaarlijks nog veel mensen overlijden in de mijnen en dat ik het dus niet moest doen... toch gedaan! In het begin voelde het benauwend en beangstigend, daarna werd het beter. En dan zie je de mijnwerkers daan gewoon werken, dag in dag uit, 8 uur lang. De mijnwerkers worden dan ook vaak niet ouder dan 40-50 jaar en overlijden aan longziekten. Schokkend om te zien dat er zelfs een jongen van 16 daar werkte... na de mijnen doorgegaan naar sucre.
De bus naar sucre was echt een slechte bus met alleen maar bolivianen. Gelukkig 1 andere gringo, een jongen. Deze bleek ook uit te stappen in sucre, waar de rest naar santa cruz ging. De vrouw van de bus verzekerde mij dat ik op de busterminal afgezet zou worden. Niet dus. Ik en de jongen werden echt in the middle of nowhere afgezet. Gelukkig en toevallig was hij ook nederlands en moest hij naar hetzelfde hostel als ik:)! Daar aangekomen alles prima, en leuk hostel. Leuke mensen ontmoet, lekker eten voor weinig geld, heerlijk weer, en een leuke stad. Ik ben dan ook uiteindelijk 5 dagen hier geweest om beetje bij te komen van het gereis en te relaxen. Ik heb verschillende dingen bezocht waar ik nu niet over ga uitweiden. Na 5 dagen terug gegaan naar copacabana via la paz. Daar een tour gedaan naar isla del sol en isla del luna die gelegen zijn op het titicacameer. Leuk om te zien en er zit een heel verhaal achter. Volgens de incalegendes is de god van de zon op dit eiland geboren en is zo de beschaving van de inca's ontstaan. Na deze tour een bus genomen terug naar peru.

Dit was een korte beschrijving van wat ik gedaan en gezien heb in bolivia! Ik zou hier zeker nog een keer willen terug komen, omdat ik zeker nog niet alles gezien heb. De natuur is ontzettend mooi, de cultuur is rijk en de mensen traditioneel. Een divers land waar je ontzettend veel kan zien en meemaken!